عنوان

سلام

خیلی وقته
که نظرات مردم رو می خونم ،همیشه برام این سوال بوده که چرا بعضی ها هر حرف باطل
یا مشکوک و بی دلیلی رو می شنوند به سرعت قبول می کنند ولی اگه بخواهی برای همون
مردم توضیح بدی که این حرف اشتباهه باید صدها صفحه مطلب و استدلال بیاری...

همیشه فکر
می کردم آیا فقط مختص این زمان بوده ،آیا علل زمانی و مکانی سبب این صحبت ها و
باور هاست؟چطور میشه به این مردم کمک کرد؟

تو پست
مربوط به خودم هم نوشتم ،بسیاری از ما فقط به کوهی از خبرها تبدیل شدیم! ما دوست
داریم اون نظری که به خورد ما دادن در مورد افراد بشنویم و قبول کنیم ،ما همه جا
ادعا می کنیم طرفدار حق هستیم اما اگر کلامی بر خلاف نظر خودمون بشنویم ،کلام رو
خفه می کنیم.

برای
اثبات این موضوع به خودم و شما سعی کردم از سیاه ترین نقطه هایی که تو سیاست در
ذهن و دل هر کسی بود شروع کردم، "مصباح یزدی" با کوهی از همان حرفها و
تهمت ها ،در تک تک پست هایی که در مورد مصباح نوشتم ،سعی کردم جوری بنویسم که کمتر
خدشه به مطالب من وارد بشه(که شاید نظرات خوانندگان و فحاشی ها این نکته رو اندکی
تأیید کنه) به کسی کلام دروغی نبستم ،برای تمام مطالبم منبع ذکر کردم ولی باز هم
عده ای مطلب رو قبول نکردند.

مثلا در
پست اسناد رسوایی مخالفان
مصباح و پست قبلی اون
من تنها کاری که کردم این بود یه عکس از صحبت های آقای محتشمی پور رو گذاشتم(که
متهم به دروغگویی نشم)بعد در جواب اون عکس من فقط اسکن نامه های مصباح بعد اون تاریخی
که ایشون ذکر کرده بود را گذاشتم ولی باز هم عده ای قبول نکردند ،این خیلی قابل
تأمله...

چرا عده
ای اینجوری هستند؟این افراد چطوری قانع میشن؟ آیا اصلا میشه این افراد رو قانع
کرد؟

شاید نکته
ای که اینجا مهم باشه فضا و عدالت رسانه ای باشه که این فضا ایجاد بشه که تمام حرف
ها زده بشه و مردم انتخاب کنند ،نکته مهم تر اینه که حرف باید درست زده بشه ،شاید
بعضی ها حرف های خوبی میزنند ولی برای بعضی ها خوب حرف زدن مهم تره!  بعضی ها دنبال راهی برای دبه کردن
میگردن...

چرا من یک
واقعیت و حقیقت صرف رو با عکس و تصویر بیان می کنم عده ای فحاشی می کنند؟مطلبی که
گوینده هم به دروغ بودن اذعان داره به قولی شاه می بخشه ولی....

توی همین
صحبت ها و فکر ها بودم که یه سخنرانی از استاد پناهیان شنیدم.این صحبت ها نکته های
جالبی داشت.شاید شنیدنش خالی از لطف نباشه...

ایشون
بخشی از خطبه حضرت زهرا سلام الله علیها رو خوندند که برای من تازگی داشت.دو صفت مردم اون روزگار مدینه...

فالتفت فاطمة علیهاالسلام الی النساء، و قالت:
مَعاشِرَ الْمُسْلِمینَ الْمُسْرِعَةِ اِلی
قیلِ الْباطِلِ، الْمُغْضِیَةِ عَلَی الْفِعْلِ الْقَبیحِ الْخاسِرِ، اَفَلا
تَتَدَبَّرُونَ الْقُرْانَ اَمْ‏عَلی قُلُوبٍ اَقْفالُها، کَلاَّ بَلْ رانَ عَلی
قُلُوبِکُمْ ما اَسَأْتُمْ مِنْ اَعْمالِکُمْ، فَاَخَذَ بِسَمْعِکُمْ وَ
اَبْصارِکُمْ، وَ لَبِئْسَ ما تَأَوَّلْتُمْ،

آنگاه حضرت فاطمه علیهاالسلام رو به مردم کرده و فرمود:
ای مسلمانان! که برای شنیدن حرفهای بیهوده شتابان بوده،
و کردار زشت را نادیده میگیرید، آیا در قرآن نمی‏اندیشید، یا بر دلها مهر
زده شده است، نه چنین است بلکه اعمال زشتتان بر دلهایتان تیرگی آورده، و گوشها و
چشمانتان را فراگرفته، و بسیار بد آیات قرآن را تأویل کرده، و بد راهی را به او...

این صحبت ها در جواب ابوبکر گفته میشه که حضرت زهرا رو به مردم حواله
میده! البته این خطبه شرح
مفصلی داره که شما می تونید متن خطبه رو از اینجا
ببینید ،تو این خطبه بحث هایی صورت میگیره و حضرت زهرا استدلال های مختلفی در این
مورد بیان می کنند و وقتی ابوبکر از استدلال عاجز میشه میگه هرچی مردم بگن!(استدلال
های حضرت زهرا را می تونید از اینجا
مطالعه کنید)

شاید بهتر باشه ادامه داستان رو گوش کنید...(دانلود)

احتمالا بعد این صحبت ها دنبال صحبت های آیت الله بهجت در مورد کنفرانس برلین
می گردید، اگه خواستید می تونید همین جا گوش کنید...(دانلود)

(البته دو تا صحبت بالا بخشی از یک سخنرانیه که من سعی کردم بخش های مربوط به
بحث رو فقط بیارم اگه کسی تمام صحبت ها رو می خواهد بگه که براش بذارم.)

شاید بشه ادامه داد که نکته مهمی هم که توی صحبت های آقای پناهیان هم بود اینه
که بچه مذهبی ها و کسانی که این ادعا رو دارند باید مراقبت کنند ،جوری صحبت کنند
که محکم و استوار باشه ،شاید مشکلی که تو این سالهای اخیر به وجود اومده اینه که
افراد محکم و استوار صحبت نمی کنند که باعث میشه کسانی که تو دلشون مرض و غرضی
دارند گوشه ای از صحبت ها را تمسخر و کل کلام رو از بین ببرند.به نظر من الان محکم
و با دلیل حرف زدن از نون شب هم واجب تره!

از یه طرف هم یاد بالاترین
و اون نویسنده با اخلاق افتادم که با دیدن تیتر اشتباه کردن! عیبی نداره بدونید که
این سبقه تاریخی داره و قبل از شما هم چنین کسانی بودند.این حدیث هم خیلی مهم بود
که خدا نمی گذاره که مومن هیچگاه باطل رو جای حق اشتباه بگیره.روش به نظرم باید
خیلی فکر کرد.

از یه طرف هم باید نشست و کلاه خود رو قاضی کرد که چرا ما این طوری هستیم که
دوست داریم بدی و زشتی ای از مردم ببینیم؟چرا ما خوشحال میشیم آبرویی از کسی بره!؟
شاید مریضی و مشکلی روحی داریم یه وقت نشه همه فرصت ها تموم شده باشه و دستمون از
دنیا کوتاه...

بیایید همه موافق و مخالف محکم و استوار صحبت کنیم مگه همه ی ما ادعای حق بودن
نداریم پس چرا می ترسیم با دلیل صحبت کنیم؟البته نباید این با آزادی بیان اشتباه
بشه! تو آزادی بیان شما آزادی هر چی بگید چه راست چه دروغ!ولی تو قول سدید همه
آزادند که صحبت کنند ولی باید با دلیل و منطق صحبت کنند.

یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! تقوای الهی پیشه کنید و سخن حق بگویید...(احزاب-70)

پ.ن.1:از دوست عزیز هم که نظر داده تشکر می کنم ،من دقت نکردم اگه جایی لفظ آقا ذکر نشده قصد بی احترامی نبوده و اتفاقی بوده ،البته از سر صمیمیت هم میشه باشه :)))